Ελληνικά
Το 328 ήταν ένα sport αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε από το εργοστάσιο της BMW μεταξύ των ετών 1936 και 1940. Σχεδιασμένο από τον Kurt Joachimson, διέθετε πολλά προηγμένα για την εποχή του χαρακτηριστικά, όπως σωληνωτό πλαίσιο, σύστημα διεύθυνσης τύπου rack-and-pinion, υδραυλικό αμπραγιάζ, σύστημα υδραυλικών φρένων και τροχούς KRONPRINZ με ένα κεντρικό μπουλόνι. Τα 328 Roadsters ήταν διαθέσιμα σε επαγγελματίες οδηγούς αγώνων αλλά και σε ερασιτέχνες – ιδιώτες. Θεωρείτο από τα καλύτερα σπορ αυτοκίνητα προ του 1940, που κέρδιζαν την κλάση των 2,000κ.εκ. σχεδόν σε όλους τους σημαντικούς αγώνες που λάμβαναν μέρος και εξακολουθούσαν να κερδίζουν σημαντικές νίκες και μετά τον πόλεμο, είτε με το ίδιο, είτε με τους απ’ ευθείας απογόνους του, δηλαδή τα Frazer Nash Le Mans replica από την Μεγάλη Βρετανία και τα VERITAS από την Ανατολική Γερμανία. Εντυπωσιακό μάλιστα ήταν, ότι τα μικρά εξακύλινδρα 328, που επιμελείτο ο αξιόπιστος μηχανικός Fritz Fiedler, υπερτερούσαν των μεγαλύτερων αγωνιστικών του ανταγωνισμού. Το 1938, το BMW 328 κατέκτησε μία από τις πρώτες διεθνείς δόξες, κερδίζοντας την κλάση του στον ετήσιο αγώνα του Mille Miglia. Το αποτέλεσμα αυτό επαυξήθηκε το 1940, όταν το 328 Coupe, κατασκευασμένο επάνω στο σασί Νο.85368 κέρδισε την γενική κατάταξη του ίδιου αγώνα στα χέρια του Huscke Von Hanstein, μετέπειτα αγωνιστικού διευθυντή της Porsche και του Walter Baumer.
Το 328 Coupe είχε ένα εξαιρετικά ελαφρύ αμάξωμα ‘Superleggera’, που κατασκεύασε η Carrozzeria ‘Touring’ στο Μιλάνο, ένα και μοναδικό για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο, ειδικά για συμμετοχές σε γρήγορους και μακράς διαρκείας αγώνες. Το Coupe κατασκευάστηκε με λεπτά φύλα αλουμινίου με όλες τις καμπύλες του επεξεργασμένες στο χέρι. Τα φύλλα αλουμινίου στηρίζονταν επάνω σε ένα υποπλαίσιο από λεπτής διατομής σωλήνες, με αποτέλεσμα να έχει ιδιαίτερα μικρό βάρος. Την τεχνική αυτή κατοχύρωσε ο οίκος ‘Touring’ με την ονομασία ‘Superleggera’ (πανάλαφρο). Την τεχνική αυτή εφήρμοσαν και άλλοι οίκοι όπως, οι ZAGATO, CA.MO, ABARTH, κλπ. Το ολοκληρωμένο αμάξωμα ήταν βιδωμένο απ’ ευθείας στο σωληνωτό πλαίσιο. Οι αεροδυναμικά μελετημένες γραμμές του, είχαν σαν μοναδικό σκοπό την επίτευξη της μέγιστης δυνατής ταχύτητας, με την ελάχιστη αντίσταση του αέρα.
Όσο αφορά τώρα το "δικό μας" BMW 328ΜΜ που εκτίθεται στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου έχει αεροδυναμικό αλουμινένιο αμάξωμα που έχει κατασκευασθεί από την Carrozzeria MOTTO (CA.MO.) του Torino. Η CA.MO. εξειδικευόταν στην δημιουργία ελαφρών αμαξωμάτων που τα παρέδιδε ατελείωτα σε άλλους coach-builders ή κατασκευαστές αυτοκινήτων μικρής παραγωγής, για την ολοκλήρωσή τους και σύνδεση με το πλαίσιο.
Στην μακρά πορεία της πριν και μετά τον πόλεμο, χρησιμοποίησε διάφορα λογότυπα όπως Carrozzeria MOTTO,ROCCO MOTTO, MOTTO TORINO ΚΑΙ CA.MO. που ήταν το όνομά του Telex της. Η αίσθηση που είχε προκαλέσει ειδικά στην Ιταλία η νίκη του 1940 στο Mille Miglia και η διαρκώς διευρυνόμενη επιρροή του streamline design (αεροδυναμικός σχεδιασμός) που είχε μπει στο βιομηχανικό σχέδιο από τα τέλη της δεκαετίας του ’30 οδήγησε τον Marco Perini από το Μιλάνο να παραγγείλει στην CA.MO. το συγκεκριμένο αμάξωμα, ενώ αναζητούσε στην Ιταλία να αγοράσει το κατάλληλο BMW 328, χωρίς ή με αμάξωμα για χαμηλότερο κόστος. Τέτοια ευκαιρία δεν δόθηκε και με τα πλήρη 328 να είναι από τότε ιδιαίτερα ακριβά, η λύση δόθηκε με ένα BMW 327/28 το οποίο είχε ίδια μηχανικά μέρη με το 328 αλλά διαφορετικό σασί, το οποίο έπρεπε να κοντύνει για να δεχθεί το αμάξωμα του 328.
Με την μορφή αυτή, χωρίς το αμάξωμα Motto να έχει βαφεί ποτέ, και σε κακή μηχανική κατάσταση, το αυτοκίνητο πουλήθηκε σε δημοπρασία της ‘Techno Classica’ στο Essen το 2002 με πλειοδότη το ‘Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου’, το οποίο άρχισε έρευνα για την Ιστορία του, και μετά προχώρησε στην πλήρη αποκατάστασή του. Παρά την κατάσταση του αυτοκινήτου, η παρουσίαση και δημοπράτησή του στο Essen, στην μεγαλύτερη έκθεση ιστορικού αυτοκινήτου στον κόσμο, έκανε μεγάλη αίσθηση και φωτογραφίες του με κολακευτικά σχόλια για τη αισθητική του μπήκαν στον ειδικό τύπο σε ολόκληρη την υφήλιο. Στα πλαίσια της αποκατάστασης, το Μουσείο προχώρησε στην τοποθέτηση του όμορφου αμαξώματος στο σασί για το οποίο είχε σχεδιασθεί, δηλαδή σε ένα BMW 328. Η δαπανηρή αυτή απόφαση επιτρέπει στο αυτοκίνητο να συμμετάσχει σε αγώνες ταχύτητας ιστορικών αυτοκινήτων, κάτι που το Μουσείο της BMW που αγόρασε τον νικητή του Mille Miglia του ‘40 σε τιμή που απέφυγε να ανακοινώσει, αποδέχεται μόνο για αγώνες ακριβείας, όπως ο σύγχρονος Mille Miglia και για επιδείξεις, όπως το ‘Concours d’ Elegance’ της Villa d’ Este στην λίμνη του Como.
