Αγγίζοντας το μύθο 
Alfa Romeo T33 Le Mans "Coda Lunga"
στον Ιερό τόπο του Targa Florio

Η ζωή μου έλαχε την 1η Μαϊου του 2015 να βιώσω τη μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσε να μου κάνει ποτέ κάποιο club ιστορικών στο εξωτερικό,μιλάμε για την οργάνωση του Monte Pellegrino Historic στο Παλέρμο της Σικελίας. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και από μια μέρα πριν όντας προσκεκλημένος του πολύ καλού μου φίλου Daniele Spataro (μέλος της οργάνωσης του Monte Pellegrino Historic) ζω μια τρέλα απολαμβάνοντας την φιλοξενία σ' ένα από τα σημαντικότερα Ραλύ κλασσικών της νότιας Ιταλίας παρέα ανάμεσα σε Nino Vaccarella, Carlo Facetti, Sandro Munari, Jean Guichet, Anna Cambiaghi και Anneliese Abarth...

​

5 μέρες από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί μια παρέα με τους Μύθους που για να μιλήσεις για τον καθένα ξεχωριστά πρέπει να γράψεις βιβλία.Είμαστε λοιπόν την ιστορική πίστα της Pergusa η οποία είναι πανέμορφη με λίμνη στο εσωτερικό της και μήκους 4.950km κατασκευασμένη τη δεκαετία του '60 και δοκιμάζουμε τις αντοχές των super sport & sport κλασσικών που δήλωσαν συμμετοχή φέτος στον αγώνα. Έχοντας ακόμα στ' αυτιά μου τον ήχο από την Lancia Stratos που δοκιμάσαμε στην πίστα με πολύ ζέστη για την εποχή, δεν άργησα να καταλάβω πως αυτό που βίωνα ήταν μόνο η αρχή...

​

Χωρίς πολλές συστάσεις και τύπους βρέθηκα αντιμέτωπος με τη μοίρα μου σαν alfista,φλερτάροντας αρχικά με τον φωτογραφικό μου φακό στα pits και ερωτοτροπώντας στην συνέχεια στο βοηθητικό μέρος της πίστας ακούγοντας το γουργουρητό του μικρούλη "στο μάτι" 2λιτρου κινητήρα διάταξης V8 και απόδοσης 270 ατμοσφαιρικότατων ίππων γέννημα θρέμμα της Autodelta.

Η ιστορία της Tipo 33 (για να κρατάμε και τους τύπους) πάει 2 χρόνια πίσω από την συγκεκριμένη και λόγο των εξελίξεων που δεχόταν κάθε χρονιά ή σε κάθε αγώνα που είχε διαφορετική μορφή και χρειάζονταν άλλη στρατηγική ρυθμίσεων στον κινητήρα την ανάρτηση και την αεροδυναμική,έδιναν και ένα όνομα για να τα ξεχωρίσουν, όπως Periscopio, Daytona, Le Mans κλπ..

​

Η συγκεκριμένη είναι η  Tipo Le Mans ή Coda Lunga όπως την προσφωνούν οι μυημένοι alfisti αλλά και όλοι οι λάτρεις που γνωρίζουν ιστορία.

​

Tipo Le Mans λοιπόν γιατί το κοντό αμάξωμα της Tipo Daytona έπρεπε να μακρύνει αρκετά (0,5m περίπου) για να αγγίζει τα 300kph στην ευθεία της Mulsanne έχοντας σταθεροποιητή 2 μικρά πτερύγια κοντά στο τέλος της ουράς.

Τι να μιλήσουμε για την τεχνολογία της Alfa Romeo εκείνης της εποχής και δη της Autodelta, θα πούμε πράγματα που μας πονάνε για την σημερινή κατάσταση αλλά είναι η μόνη μας παρηγοριά...

​

Αλουμινένιο αμάξωμα,αλουμινένιο σωληνωτό πλαίσιο,κινητήρας και κεφαλή από ελαφρύ κράμα αλουμινίου,κιβώτιο ταχυτήτων 6 σχέσεων!, Διάμετρος / Διαδρομή 78,0 χιλιοστά / 52,2 χιλιοστά, Συμπίεση 11.0: 1,2 βαλβίδες ανά κύλινδρο, ανάφλεξη Twin Spark, ξηρό κάρτερ, εμπρός ανάρτηση: διπλά ψαλίδια, ελικοειδή ελατήρια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ και αντιστρεπτική δοκός, πίσω ανάρτηση: κάτω ψαλίδια, σπειροειδή ελατήρια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ, αντιστρεπτική δοκός, anti-roll bar, top links, twin trailing-arms..

​

Από νούμερα πάμε καλά στην πράξη όμως τι αποτέλεσμα είχαν τα 4 αγωνιστικά πρωτότυπα που ετοίμασε η Autodelta για το Le Mans του '68.
Έχοντας μόνο Ιταλικής καταγωγής πληρώματα όπως αυτά των Nino Vaccarella-Giancarlo Baghetti, Ignazio Giunti-Giovanni 'Nanni' Galli,Carlo Facetti-Spartaco Dini και Mario Casoni-Giampiero Biscaldi. 

​

Από μια ατυχία το πλήρωμα των Nino Vaccarella-Giancarlo Baghetti έμεινε από ανεπάρκεια καυσίμων ενώ ήταν από τα γρηγορότερα στην πίστα και η τελική κατάταξη έφερε τα 3 υπόλοιπα αυτοκίνητα να παίρνουν την 4η 5η και 6η θέση γενικής πίσω απo μεγαλύτερου κυβισμού αυτοκίνητα όπως Ford GT40, Porsche 907 & 908.
​
Ανατρέξτε στο internet να δείτε τι άφησαν πίσω τους οι T33 Coda Lunga και θα καταλάβετε περισσότερα, φυσικά κατέλαβαν τις 3 πρώτες θέσεις στην κατηγορία τους.

​

Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο έχει αγωνιστεί με επιτυχία στο Targa Florio και αυτό δεν ήταν τυχαίο γεγονός καθώς ξυπνώντας από το όμορφο ξενοδοχείο με θέα την πίστα της Pergusa πήραμε τον δρόμο για την Floriopoli για να πατήσουμε τα ιερά χώματα.

Δίπλα μου ο Carlo Facetti μου κάνει αναδρομή σε όλα τα Targa Florio που έχει τρέξει και μου εξηγεί σπιθαμή προς σπιθαμή τι κινδύνους πρέπει να αποφύγει ο οδηγός και με τι τρόπο μπορεί να κερδίσει λίγα εκατοστά του δευτερολέπτου παίρνοντας τις στροφές χωρίς να πρέπει να αφήσεις το πόδι από το γκάζι..το βλέμμα του σπινθηροβόλο κάτι σαν να "πάμε για πόλεμο Vasileios", μ΄αυτά και μ΄αυτά φτάσαμε στον ιερό τόπο των pits του Targa Florio,όπου τώρα έχει μετατραπεί σε Μουσείο και ο οικοδεσπότης Nuccio Salemi μας υποδέχεται απέναντι ακριβώς εκεί που στεγάζεται ένα κτήριο σαν μικρό Μουσείο με αναμνηστικά για τους επισκέπτες και στο προαύλιο να δεσπόζει το άγαλμα του V.Florio. Εκεί εγώ με τον Sandro Munari και τον Nuccio ανοίγουμε μια όμορφη συζήτηση σχετικά με το ένδοξο παρελθόν αυτού του αγώνα σύμβολο και περηφάνια όλων των Σικελών και το πώς μπορούμε ο καθένας από εμάς να βοηθήσουμε στην ανάδειξη του νέου Μουσείου.

​

Ακόμα δεν ήταν ολοκληρωμένο και άνοιξε μόνο για εμάς καθώς ήθελαν οι υπεύθυνοι να είμαστε εμείς οι πρώτοι που θα το επισκεφτούμε. Τριγύριζα κάτω στα paddocks με τη στολή χαρισμένη από τον πρωταθλητή και εξαίρετο φίλο Σωτήρη Ρόκκο χωρίς να γνωρίζω τον λόγο που μου επέβαλαν να μη φορέσω τα απλά μου ρούχα μιας και αυτή τη μέρα δεν υπήρχε οδηγική δραστηριότητα. Κάποια στιγμή που ανέβηκα στον επάνω όροφο ο Nuccio μου έδωσε ένα μαρκαδόρο και με παρακίνησε να υπογράψω τον φρεσκοβαμμένο άσπρο τοίχο στο δωμάτιο υποδοχής, ήταν μεγάλη η συγκίνηση μου αλλά συγκρατήθηκα χάρις την Anneliese Abarth που έβγαλε το κινητό της και φωτογράφησε την δική μου υπογραφή και το Forza Targa Florio που είχα γράψει παραπάνω..

​

Όλοι κάποια στιγμή πήγαν απέναντι στο νεόδμητο κτίριο και εγώ έμεινα μόνος να κάθομαι στο τσιμεντένιο τοιχάκι των paddocks βυθισμένος στη νοσταλγία του παρελθόντος και αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το motto μου ότι "γεννήθηκα σε λάθος εποχή"...
Πάνω στην γλυκόπικρη γεύση της ανάμνησης το trailer κατεβάζει την Τ33/2 στον δρόμο μη γνωρίζοντας ακόμα το γιατί, δεν υπάρχουν λόγια για να σας τα περιγράψω την οδηγική μου εμπειρία μ' ένα ονειρεμένο ιστορικό αγωνιστικό ειδικά όταν γίνεται σ' αυτό το συγκεκριμένο περιβάλλον, το αυτοκίνητο κοστίζει 1.3 εκ euro και όταν είσαι σε δημόσιο δρόμο σημαίνει ότι πρέπει να το οδηγήσεις με σύνεση,προσεκτικά και όχι δοκιμάζοντας τα όρια του, ένας άλλος παράγοντας που διαφεύγει σε πολλούς είναι ότι τα αυτοκίνητα αυτά όσο καλά κι αν είναι συντηρημένα από τους συλλέκτες ιδιοκτήτες τους σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να φτάσουν σε απόδοση τα αυτοκίνητα όταν βγήκαν καινούρια από την Autodelta, αυτό για μένα που έχω εμπειρία οδήγησης από τέτοια κλασσικά αυτοκίνητα μου δημιουργεί την αίσθηση να μην τολμώ να περιγράψω την οδηγική εμπειρία καθώς έχει μεγάλη απόκλιση από την ίδια την ιστορία του, έτσι λοιπόν δίνω μόνο το feeling στους αναγνώστες μου και όχι την υποκειμενική εντύπωση που μου προκαλεί το κάθε ένα απ' αυτά τα αυτοκίνητα, νομίζω ότι αυτό τους αξίζει περισσότερο παρά ένα ατελείωτο "bla bla" χωρίς νόημα, απλά αυτές οι στιγμές με κάνουν και νιώθω ότι προφέρω και 'γω κάτι στην ανάδειξη της ιστορίας που βρίσκεται πίσω από ένα "μάτσο σίδερα" όπως τα αποκαλούν οι περισσότεροι που δεν τα γνωρίζουν.