Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν σαν τον πατέρα της μυθικής Ferrari 250 GTO, ανάμεσα σε δεκάδες άλλα πολύ σημαντικά αυτοκίνητα ή projects που κατασκεύασε συνεργαζόμενος με τις εταιρίες Ferrari, ASA, ATS, Lamborghini, ISO..κτλ. μέχρι την κατασκευή των δικών του αυτοκινήτων λίγο μετά τα μέσα των 60s.

​

Ο "Dottore Ingegnere" Giotto Bizzarrini ίσως ο πιο "μη βαρετός" άνθρωπος της Ιταλικής βιομηχανίας καθώς τα ταλέντα και η ικανότητες του ήταν απεριόριστα.

Μετά την αποφοίτηση του από το πανεπιστήμιο της Πίζα (1953) σαν μηχανολόγος-μηχανικός και αφού βρήκε αμέσως εργασία σαν δάσκαλος η αγάπη του για το αυτοκίνητο τον έκανε γρήγορα να στραφεί προς τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας μεταπηδώντας από τα θρανία στα cockpit της Alfa Romeo.

​

Ικανότατος οδηγός αν και ξεκίνησε σαν μηχανικός σασί, το πάθος του για τα αγωνιστικά τον έφερε γρήγορα σε ρόλο test driver των κραταιών Alfa Romeo των 50s.

​

Η απόλυτα επιτυχημένη πτυχιακή του εργασία στο πανεπιστήμιο δεν ήταν ένα απλό  project, αλλά ένα ολόκληρο πλήρως λειτουργικό αυτοκίνητο, η θρυλική 'Macchinetta".

​

Το αυτοκίνητο βασίστηκε στο μικρό θαύμα της εποχής FIAT 500 Β "Topolino", καθώς αυτό αποτέλεσε και τη βάση για εκατοντάδες άλλα

--αγωνιστικά (Etceterini's) και μη- αυτοκίνητα, καθ' όλη τη διάρκεια της παραγωγής του από το 1936 μέχρι το 1955.

​

Ο OHV κινητήρας του 500B απέδιδε τότε 16.5hp και ήταν ικανός να δώσει τελική ταχύτητα κοντά στα 90-95kph, ταχύτητα που ήταν λίγη για τον Bizzarrini ο οποίος με τη βοήθεια μιας κυλινδροκεφαλής SIATA δυνάμωσε την ισχύ αλλά χρειάστηκε και ένα ζευγάρι Dell’Orto καρμπιρατέρ ελευθέρας ροής για την απογειώσει στο εντυπωσιακό νούμερο των 30hp που έφτασε χάρις ενός ακόμα συστήματος "πνευματικής έγχυσης" που επέτρεπε στον οδηγό να εμπλουτίσει την τροφοδοσία καυσίμου στα δύο καρμπιρατέρ, ενεργοποιώντας ένα κουμπί σε σχήμα αχλαδιού που ήταν μέσα στο αυτοκίνητο πατέντα του ευφυούς Giotto..

​

Εκτός από άριστος μηχανικός-βελτιωτής κινητήρων ο Giotto σχεδίαζε και κατασκεύαζε άριστα σασί από νεαρή ηλικία έτσι του ήταν πολύ εύκολο να τροποποιήσει το υπάρχον σασί που είχε στα χέρια του και να προσαρμόσει επάνω του ένα σωληνωτό πλαίσιο χάλυβα με τεχνική που ήταν γνωστή από τις αγωνιστικές Ferrari της εποχής... 

 

Όπως είπα και στον πρόλογο του κειμένου μου τα ταλέντα αυτού του ανθρώπου ήταν ανεξάντλητα καθώς κατασκεύασε μόνος του και το αμάξωμα από αλουμίνιο σε αεροδυναμικό "teardrop" στυλ, έχοντας γνώσεις αεροδυναμικής χωρίς βοήθεια από κανέναν!  

​

Το αποτέλεσμα του ήταν αυτό το μικρό διαμαντάκι που αποτέλεσε το εισιτήριό του για την Ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία και κατ' εμέ την αιωνιότητα! Οι καθηγητές του έμειναν άφωνοι καθώς είχαν μπροστά τους ένα μαθητή "καθηγητή" περιμένοντας απ' αυτούς να τον βαθμολογήσουν σε μια πτυχιακή εργασία παρουσιάζωντας τους ένα πλήρες λειτουργικό αυτοκίνητο με αγωνιστικές προδιαγραφές εφάμιλλες εργοστασιακών και ίσως ξεπερνώντας πολλών εξ' αυτών!   

​

Το "φλερτ" με τον Enzo ξεκινά κάπου στο 1957 όταν έγινε γνωστό ότι στη Ferrari αναζητούν test drivers και ο Giotto Bizzarrini παρουσιάστηκε στον Enzo μ' αυτό το μικρούλι αυτοκινητάκι..

​

Οι θρύλοι πολλοί πάντα σε τέτοιες υποθέσεις και αφορούν τι εντυπωσίασε πρώτα τον Γέρο..η Macchinetta ή ο τολμηρός οδηγός της?

Ο Giotto Bizzarrini μου είχε πει παλαιότερα ότι η κουβέντα που αντάλλαξε με τον Enzo ήταν "Δεν είσαι πολύ έξυπνος αλλά πολύ τολμηρός για να έρθεις μέχρι το Maranello για μια συνέντευξη μ' ένα τόσο μικρό αυτοκίνητο"..

​

O Giotto είναι γνωστό ότι πήρε τη θέση του στη Ferrari άμεσα μετά απ' αυτή την σύντομη κουβέντα του με τον Enzo, αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι αρέσκονταν να τρομοκρατεί τους "θαρραλέους" του συνεπιβάτες κάνοντας σλάλομ στα κακοτράχαλα βουνά της περιοχής αναπτήσωντας ταχύτητες  πάνω από κάθε φαντασία για τον ανυποψίαστο συνεπιβάτη καθώς η Macchinetta άνετα κατάφερνε να ξεπερνά τα 150kph  κάτι που ακόμα και σήμερα ακούγεται εντυπωσιακό γνωρίζοντας ότι ο κυβισμός  της "Μηχανούλας" ήταν μόλις 569cc...