Όσοι έχουν ηλικία κοντά στα 40-50 χρόνια και έχουν αναμνήσεις από παιχνίδι στη γειτονιά σε κάποια σκαλάκια μονοκατοικίας μαζεμένα 5-6 παιδιά κρατώντας στα χέρια τους ένα μάτσο χαρτάκια τράπουλας Υπερ-Ατου εύκολα θα τους έρθει η ανάμνηση αυτού του αυτοκινήτου που θα περιγράψω. Ήταν το χαρτάκι που κέρδιζε σχεδόν όλα τα υπόλοιπα σε κυβικά,ταχύτητα, ιπποδύναμη,επιτάχυνση..το μόνο αδύνατα σημείο ήταν τα βάρος 1,247 kg αλλά και αυτό ήταν μέσα στα πλαίσια του παιχνιδιού καθώς έπρεπε να χάνει και σε κάτι για να γίνεται παιχνίδι με τα υπόλοιπα...

​

Εμπνευστής του και δημιουργός ένας ευκατάστατος κύριος από το ένα μικρό προάστιο της Βασιλείας το Binningen στην Ελβετία κοντά στα σύνορα με την Γαλλία. Από μικρός κοντά στην ταχύτητα σε ηλικία μόλις 17 χρονών κατασκευάζει μόνος του σασί και σώμα για το πρώτο του αυτοκίνητο (1950-52 Monteverdi Special) με μηχανικά μέρη από FIAT 1100 του 1949.

​

Έγινε ευρέως γνωστός σαν οδηγός αγώνων και σε τρεις συνεχόμενες χρονιές στέφθηκε πρωταθλητής Ελβετίας με πάνω από 80 συμμετοχές σε επίσημους αγώνες κυρίως αναβάσεων,κλειστών σιρκουί και edurance, αποκορύφωμα η 3η θέση στην κατηγορία GT 3000 στα 1000Kms του Nurburgring στις 7 Ιουνίου του 1957 οδηγώντας χωρίς μάλιστα την επίσημη υποστήριξη της Mercedes-Benz μια 300SL Roadster! Ο σκληρός ανταγωνισμός, τα ατυχήματα και ο σοκαριστικός θάνατος ενός συναθλητή του στο Hockenheimring έδωσε τέλος στην αγωνιστική του καριέρα καθώς πάντα υποστήριζε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω από όλα τα άλλα.Είναι επίσης ο πρώτος Ελβετός κατασκευαστής που είχε ομάδα στην Formula 1 ΜΒΜ (Monteverdi Basel Motoren) το 1961 με δικό του μονοθέσιο.

​

Επίσημος dealer της Ferrari στην Ελβετία και άλλων κατασκευαστών πολυτελών όπως η Rolls Royce,Bentley κτλ. μπήκε στην ιδέα να κατασκευάσει αυτοκίνητα που να έχουν μια μίξη μεταξύ άνεσης,πολυτέλειας και  επιδόσεων supercar.Η σειρά 375 High Speed τα πήγε περίφημα εφοδιασμένη με θηριώδεις κινητήρες απλούς όμως και αξιόπιστους από την Chrysler 7.2 λίτρων απόδοσης 375 ίππων (εξ ου και το νούμερο 375) που κινούσαν τα αριστοκρατικά αμαξώματα σχεδιασμένα από τους οίκους Frua και Fissore στην συνέχεια με εξαιρετικές επιδώσεις δίνοντας αίσθηση πολυτελούς GT.

​

Είχα την τύχη να τον γνωρίσω κ.Peter Monteverdi από κοντά στο Μουσείο του λίγο καιρό πριν φύγει από την ζωή στα 64 του χρόνια από την επάρατη νόσο. Λάτρης της πειθαρχίας, μεγαλομανής, αυστηρός, δεσποτικός θα έλεγα και μεγάλος πατριώτης (χαρακτηριστική η μεγάλη σημαία της Ελβετίας που σκέπαζε τα αυτοκίνητα του πριν από κάθε επίδειξη auto-show και πάντα πρώτα στο σαλόνι της Γενεύης). 

Πάνω λοιπόν στο απόγειο της φήμης του και μόλις άρχισαν να τον μαθαίνουν οι μεγάλοι του ανταγωνισμού, ήθελε να κάνει το κάτι παραπάνω που θα τον έβαζε για πάντα ανάμεσα τους ισχυρούς μέχρι χθες εργοδότες του κατά μια έννοια.

Σχεδίασε σε απλό χαρτί μόνος του το νέο αυτοκίνητο που φιλοδοξούσε να είναι το εισιτήριο για την ελίτ των κατασκευαστών και χρειάστηκε τον Trevor Fiore για να το μεταφέρει από το χαρτί στην πραγματικότητα, γιαυτό και το σχήμα του δεν έχε όμοιο με κανένα της εποχής .Όσο και αν ακούγεται παράξενο μου εξομολογήθηκε ότι το αυτοκίνητο που τον ενέπνευσε ήταν το πρόσφατο για την εποχή που αναφερόμαστε Concept (1969-70) C111 της Μercedes Benz.

​

Πρωτοποριακά ο κινητήρας τύπου HEMI της Chyisler 6974cc τοποθετήθηκε ανάμεσα στις θέσεις οδηγού και συνοδηγού εντός της καμπίνας του αμαξώματος και προς τα πίσω κάνοντας το μοναδικό. Ο πρώτος λόγος ήταν ο καλός κλιματισμός και τα ηχομονωτικά υλικά στο προσβάσιμο με τα χέρια καπάκι του μοτέρ μέσα στην καμπίνα! 

​

Εντυπωσιακά Connolly δέρματα,smiths όργανα και κοντέρ στα 325kph,de dion πίσω και koni αναρτήσεις μπροστά,ATE αεριζόμενα δισκόφρενα,ZF 5αρι κιβώτιο που χρειάστηκε δουλεία για να συγχρονιστεί και δουλέψει σωστά με το θηριώδες μοτέρ απόδοσης 450Hp αθροίσματα που έκαναν το αυτοκίνητο να κινείται με τελική στα 280 kph και από 0-100 σε 4,9''. Μόλις λίγο πάνω από το 1 μέτρο σε ύψος με επιθετικό του στιλ το όνομα που του δόθηκε όχι άδικα ήταν Hai (Καρχαρίας στα Γερμανικά).

​

Το εντυπωσιακότερο έκθεμα του σαλονιού της Γενεύης (1970) δεν ήταν άλλο από το Monteverdi Hai 450 SS βαμμένο σε ένα ασυνήθιστο κωδικό "Pupple Smoke" και νούμερο σασί TNT101, με εφημερίδες,δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις,φωτογραφίες και πρωτοσέλιδα σε πολλά μεγάλα περιοδικά της εποχής να κάνουν τον γύρο του κόσμου. Η τιμή του 1,5 φορά πάνω από μία Daytona και διπλάσια από τις Aston Martin δεν άφησε πολλά περιθώρια μαζικής παραγωγής σε συνάρτηση με την πετρελαϊκή κρίση. Το project συνέχισε να απασχολεί όμως τον P.Monteverdi και σε λίγο καιρό δημιούργησε την έκδοση GTS σασί ΤΝΤ 102 με μακρύτερο μεταξόνιο,βελτιώσεις σε αναρτήσεις,μετάδοση,κιβώτιο που του απέφεραν ρεκόρ ταχύτητας στα 295Kph για αυτοκίνητο με άδεια οδήγησης σε δημόσιο δρόμο "street legal". 

​

Το αυτοκίνητο πριν περάσει τον Ατλαντικό το 1981 κατέληξε στα χέρια του ίδιου του Fissore για πλήρη ανακατασκευή άλλαξε χρώμα σε Copper metallic και κρέμ δερμάτινο εσωτερικό,τα pop up φανάρια έγιναν μικρότερα και τα χερούλια τοποθετήθηκαν πιο ψηλά για να βολεύουν τον νέο ιδιοκτήτη του. Έτσι σε αυτή τη μορφή παρουσιάστηκε στο Pebble Beach το 1989. Ένας από τους λόγους που αρθρογράφησα στην wikipedia για αυτό το αυτοκίνητο ήταν για να δώσω πλήρη στοιχεία για την ιστορία του καθώς είναι μοναδικό και παρουσιάζεται στην google αναζήτηση με διάφορα χρώματα και αλλαγές σε λεπτομέρειες που δίνει την αίσθηση ότι υπήρξαν πολλά. Χαρακτηριστικά το αυτοκίνητο βάφτηκε κόκκινο μετά την έκθεση της Γενεύης και σε πολλά περιοδικά έγινε γνωστό με αυτό το χρώμα,ένας φανατικός Γερμανός θαυμαστής του αυτοκινήτου ζητούσε επίμονα να το αγοράσει και υπήρξε ένα κυνηγητό με τον P.Monteverdi καθώς εκείνος το ήθελε για να συνεχίσει να κάνει πάνω του μετρήσεις και δοκιμές για εξέλιξη. Τελικά ενέδωσε και το πούλησε στον επίμονο Γερμανό Karl Heinz Schuberth στις 5 Νοεμβρίου του 1971. Στην σημερινή του μορφή δηλαδή στην αρχική όπως πρωτοπαρουσιάστηκε στη Γενεύη το επανέφερε ένας ευαίσθητος συλλέκτης από την Αμερική με πολλά Monteverdi ήδη στην συλλογή του. Με μεγάλη προσοχή βρέθηκε τμήμα από την αρχική του βαφή περίπου σε μέγεθος μιας ίντσας στο υπόστρωμα του χρώματος και από εκεί και πέρα ξεκίνησε η ολική επαναφορά στην αρχική του μορφή και αίσθηση. Μικρές ανακατατάξεις και παρεμβολές στο αμάξωμα βοήθησαν να μεγαλώσει ο χώρος για τα πόδια των επιβατών κατά 6 ίντσες κάνοντας το πιο άνετο και αφήνοντας τον οδηγό να απολαύσει την εκπληκτική του επιτάχυνση και οδική συμπεριφορά για πρώτη φορά από τότε που πέρασε στα χέρια ιδιωτών.

 

Αμείφθηκε για την συνολική του προσπάθεια ο ιδιοκτήτης του κερδίζοντας βραβείο στο Pebble Beach Concours d' Elegance του 2006...

Μιας και λίγο πολύ αυτά είναι πράγματα που ίσως να τα έχετε διαβάσει στο διαδίκτυο αν σας αρέσουν τα σπάνια supercars αυτό που άφησα για το τέλος του άρθρου μου είναι κάτι που το γνωρίζουν ελάχιστοι και μου έχει εκμυστηρευτεί ο ίδιος ο δημιουργός του στην πρώτη απόπειρα να βγω από την Ελλάδα (1997) και να μάθω από κοντά όλα αυτά που διάβαζα και θαύμαζα σε ένα κομμάτι χαρτιού και ενός φύλλου κάποιας τράπουλας Υπερ-Ατου που προανέφερα στην εισαγωγή μου...

​

Ο συγκινημένος P.Monteverdi κατανοώντας την δική μου τρέλα να ταξιδέψω μέχρι την Ελβετία για να "αγγίξω" αυτό το ξεχωριστό αυτοκίνητο μου είπε αυτή τη μικρή ιστορία σχετικά με την πολυπόθητη άδεια κυκλοφορίας του TNT 101.

 

"Κάποια στιγμή απορροφημένος από την εργασία μου χτυπά το τηλέφωνο και μου ανακοινώνουν ότι η άδεια για το Hai 450ss (TNT101) έχει εγκριθεί και βρίσκεται στα γραφεία της αρμόδιας υπηρεσίας στη Βέρνη. Είπα απλά ευχαριστώ και έκλεισα το τηλέφωνο χωρίς ακόμα να έχω καταλάβει τι έχει γίνει...Το αυτοκίνητο ήταν στο γκαράζ και ήθελε κάποιες ρυθμίσεις στο κάρτερ γιατί έσταζε λάδι. Σαν τρελός μπήκα μέσα και ταξίδεψα οδικώς μέχρι την Βέρνη για να παραλάβω την άδεια με το αυτοκίνητο αυτοπροσώπως! Πάρκαρα απέναντι από το μέγαρο της δημόσιας υπηρεσίας και έτρεξα προς την είσοδο. Μετά τα ευχάριστα διαδικαστικά κατά την έξοδο μου από το κτίριο,λίγο πριν βγω στο δρόμο είδα απέναντι ένα θέαμα που δε θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.. Ένα μάτσο Ελβετοί στρατιώτες ήταν μαζεμένοι γύρο από το αυτοκίνητο και έψαλλαν τον εθνικό μας ύμνο κλαίγοντας. Μη μπορώντας να κάνω βήμα έκατσα στα σκαλοπάτια και χαμηλώνοντας το κεφάλι μου διέκρινα τις κηλίδες λαδιού στην άσφαλτο στον πίσω άξονα που ήταν η μηχανή αλλά δεν έκανα βήμα περιμένοντας υπομονετικά να απομακρυνθούν οι θαυμαστές του, μετά μπήκα στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το σπίτι μου. Αν με ρωτήσεις γιατί δεν έφυγα αμέσως θα σου πω ότι δε με ένοιαζε καθόλου να τσαλακώσω το προφίλ μου αφήνοντας κηλίδες λαδιού πίσω μου, αυτό που με κράτησε σκαλωμένο εκεί στα σκαλιά ήταν ότι δεν ήθελα με τίποτα να χαλάσω το όνειρο από αυτά τα νέα παιδιά και σαν μεγάλοι που είμαστε ΠΡΕΠΕΙ να δίνουμε όραμα στις νεότερες γενιές!!!

 

Τελικά πίσω από το απόλυτα στεγανό προφίλ του σκληρού κατά γενική ομολογία ανθρώπου της παγκόσμιας αυτοκίνησης P.Monteverdi μακρινού συγγενή του διάσημου συνθέτη και μουσικού Claudio Monteverdi υπήρχε και ευαισθησία...