Δεν πρόκειται για ρεπορτάζ με σκοπό την προβολή του συγκεκριμένου classic rally αλλά για αφήγηση της προσωπικής μου εμπειρίας στην χώρα όπου ζουν και αναπνέουν ακόμα στο όνομα της αυτοκίνησης και δεν είναι άλλη βέβαια από την γειτονική Ιταλία.
Αποδεχόμενος να συμμετέχω με προσωπική πρόσκληση του κ. Felice Graziani υπεύθυνου δια βίου για την διοργάνωση του Targa Presider - Circuito Di Avezzano, 6ου κατά σειρά φέτος (Ιούνιος 2013) στην πόλη Avezzano στην κεντρική Ιταλία 100 χλμ. περίπου από την αιώνια πόλη και πρωτεύουσα Ρώμη.

Μοναδικός 'Ελληνας ανάμεσα στους περίπου 15 special guests που ήρθαν ακόμα και από την Αμερική για να τρέξουν στο rally και αφού η οργάνωση επιμελήθηκε να φτάσουμε μια μέρα πριν για να αποφευχθεί ο κίνδυνος μη παρουσίας μας στον αγώνα, μας καλωσόρισε στην πόλη και μας παραχώρησε δείπνο σε όμορφο εστιατόριο κάνοντας με αυτό τον τρόπο να νιώθουμε ότι είμαστε όλοι μια παρέα που ήρθε για να διασκεδάσει και να ζήσει κάτι μοναδικό..

Την επομένη το πρωί και αφού το πρόγραμμα του αγώνα άρχιζε πολύ μετά το κλείσιμο της αγοράς στο κέντρο της πόλης (13.00μμ) παρακάλεσα να είμαι από πολύ νωρίς εκεί μαζί με την οργάνωση για να δω πώς δουλεύουν και πως στήνεται το όλο σκηνικό!Με συντονισμένες ενέργειες και σε χρόνο ρεκόρ στήθηκαν πανό, απαγορευτικές κορδέλες, διαφημιστικά χορηγών, τέντες για τον ευαίσθητο εξοπλισμό κλπ, ούτε μια κόρνα δεν ακούστηκε ούτε ένας περίεργος περαστικός να σε απασχολήσει την ώρα που προσπαθείς να κάνεις την δουλειά σου, τίποτα που να θυμίζει Ελληνική πραγματικότητα...

Τα πληρώματα άρχισαν να καταφθάνουν απ΄όλες τις πόλεις της Ιταλίας σιγά σιγά να να παρκάρουν ακριβώς εκεί που είχαν ενημερωθεί πρωτίστως από την οργάνωση,δηλαδή στα δρομάκια περιμετρικά του καθεδρικού ναού στο κέντρο της πόλης.
Σε 6 group των 10 αυτοκινήτων ήταν χωρισμένα τα κλασσικά ανάλογα με το ηλικία τους αλλά με γνώμονα τον sport η όχι χαρακτήρα τους,όλα σε κοινή θέα προς θαυμασμό τον περαστικών κάθε ηλικίας!

Το αυτοκίνητο της δικής μου συμμετοχής και καθώς χαϊδευτικά επονομάστηκε σε Magna Graecia team ήταν μια Porsche 356A Cabriolet του 1959 άψογα συντηρημένη από την φανατική συλλέκτρια κλασσικών κ. Anita Salzano όπου αφού με υποδέχτηκε εγκάρδια πήραμε το road book και τσεκάραμε το τέμπο του σιρκουΐ που είχαμε να διανύσουμε μαζί με τα υπόλοιπα 9 αυτοκίνητα της κατηγορίας μας. 10 γύροι μέσα στους δρόμους της πόλης και ένας από αυτούς χωρίς προειδοποίηση παρά μόνο την τελευταία στιγμή αφού οι κριτές με τις σημαίες έκαναν σινιάλο για να περάσεις στην ειδική και να χρονομετρηθείς. Τα πιο σύγχρονα όργανα είχαν (αισθητήρες εδάφους,Tag Heuer χρονομετρικό υλικό) και το πιο σημαντικό οι κριτές ήταν από το ASI (Automotoclub Storico Italiano) αδιάβλητοι καθώς η οργάνωση τους είχε σε ξεχωριστό ξενοδοχείο φιλοξενούμενους...!  

Το αποκορύφωμα της συγκίνησης δεν ήταν άλλο από το start up του 2ου και 3ου group με τα αγωνιστικά μικρά και μεγάλα να χαλάνε τον κόσμο από την ένταση του θορύβου των μοτέρ καθώς και η μυρωδιά του καυσίμου που σε έστελνε αδιάβαστο αν δεν είχες ανάλογη παλαιότερη εμπειρία.

Χαλασμός από από τα επιφωνήματα του πολύ κόσμου που γέμισε τα πεζοδρόμια για να ζήσει το θέαμα από κοντά.Δεν έλειψαν τα σωστά μέτρα ασφαλείας και η τηλεοπτική κάλυψη από την RAI 1 με γερανούς και πολύ προσεγμένο προσωπικό.
Κάθε group που τελείωνε το σιρκουϊ κατέληγε μέσα στον κεντρικό προαύλιο χώρο του καθεδρικού ναού στη πλατεία.

Όταν όλα τα πληρώματα πήραν θέση στο προαύλιο τότε ο κόσμος τα πλησίασε από κοντά για να τα θαυμάσει και να φωτογραφηθεί μαζί τους.Μοναδικές στιγμές με ηλικιωμένους να σου σφίγγουν το χέρι και να σου λένε Grazie για τις αναμνήσεις που τους ξέθαψες από την ψυχή τους...

Το βραδινό Gala έγινε στο ξενοδοχείο που φιλοξενούμασταν και στον χώρο όπου θα καταλήγαμε για το επίσημο γεύμα μια ακόμα έκπληξη μας περίμενε,ανάμεσα στα τραπέζια μας υπήρχε μέρος της προσωπικής συλλογής του ιδιοκτήτη και φανατικού συλλέκτη με τρομερά αγωνιστικά εποχής και στο υπόγειο είδαμε και σχεδόν όλα τα μοντέλα της Maserati καθώς είναι θαυμαστής της φίρμας!
Την επομένη το σκηνικό άλλαζε και ο ανταγωνισμός θα μας έβρισκε στο βουνό Monte Velino όπου είναι χειμερινό θέρετρο για τους λάτρεις του ski. Οι ειδικές είχαν στηθεί από νωρίς και τα πληρώματα είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν την Ιταλική φύση από κοντά και οι πισωκίνητοι να χαμογελάνε πονηρά.

​

Χαλαρά πράγματα με πολύ καλή διάθεση όχι τόσο για ανταγωνισμό ή για το έπαθλο αλλά κυρίως για να μοιραστούν εμπειρίες μεταξύ τους ακόμα και αυτοκίνητα, αυτό πραγματικά μου έκανε πολύ μεγάλη και θετική φυσικά εντύπωση.

Δεν σταματούσαν να με προσκαλούν στα αυτοκίνητα τους και να θέλουν να τους πω την γνώμη μου ή πως μου φάνηκε η γρήγορη οδηγική εμπειρία μου με το δικό τους αυτοκίνητο κτλ...

Θα χρειαζότανε πολλά τεύχη για να μοιραστώ αυτή τη μοναδική εμπειρία μου αλλά θεωρώ σημαντικότερο να σας τονώσω το ηθικό καθώς είμαστε πολύ σεβαστοί για τις γνώσεις μας σχετικά με το αυτοκίνητο στο εξωτερικό και όλα αυτά που ακούγονται για Έλληνες τεμπέληδες και τα λοιπά είναι κατασκευάσματα προερχόμενα από το εσωτερικό και έχουν σκοπό να μας αναγκάσουν να έχουμε χαμηλά τον δείκτη αυτοεκτίμησης μας!

Δεν τελειώσαμε όμως με τα όσα όμορφα διαδραματίστηκαν στο φετινό Targa Presider καθώς όταν κατεβήκαμε από το βουνό με κατεύθυνση την Villa για την τελετή απονομής και το αποχαιρετιστήριο γεύμα συναντήσαμε πιο πολλά κλασικά απ΄ότι θα περίμενα να δω αν και γνώριζα ότι κυκλοφορούν ελεύθερα την Κυριακή όλα,φοβερό θέμα δίπλα σε πολλά 500αράκια σε ότι χρώμα τραβάει η όρεξη σου!
Για την Villa τα λόγια είναι περιττά και μόνο οι φωτογραφίες μπορούν να σας μεταφέρουν εκεί έστω και νοερά.

 

Τα αυτοκίνητα πήραν θέση το ένα δίπλα στο άλλο σαν να ήμασταν σε Concours d' Elegance ένα πράμα.Κανένα αυτοκίνητο δεν ήρθε και δεν έφυγε από το Targa Presider με γερανό η με κάποια άλλη βοήθεια παρόλο ότι είχαμε μαζί μας σπανιότατα αυτοκίνητα όπως μια ITALA 56/A του 1923 ή ένα απίστευτο Issota Fraschini 8Α Tipo Corsa του 1925 και πολλά πολλά άλλα άκρως σημαντικά και ιστορικά αγωνιστικά.
Θερμές ευχαριστίες στο Jaguar Drivers Club Italia που είχε την κύρια συμμετοχή και στήριξη του αγώνα στον διοργανωτή και ψυχή της όλης εκδήλωσης Felice Graziani, στην Anita Salzano και στον πολύ αγαπητό μου φίλο Fabio Berardi που με έκαναν να νιώθω σαν να είμαι στο σπίτι μου.

​

Απίστευτη φιλοξενία,πολύ καλό φαγητό και εξυπηρέτηση καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Σαν Έλληνας όπως είμαστε οι περισσότεροι μαχητής και όχι τεμπέλης θα συνεχίσω να ενημερώνω και να αποτυπώνω με την φωτογραφική μου και μέσω του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα site μου ότι καλύτερο και σπανιότερο για τις επόμενες γενιές αυτών που απολαμβάνουν την αυτοκίνηση χωρίς σύνορα, καταγωγή, γλώσσα, ίντριγκες και βεντετισμούς.

Με ευαισθησία στην καλλιτεχνική απεικόνιση του πιο ποθητού κατασκευάσματος του σύγχρονου ανθρώπου που δεν είναι άλλο από το Κλασσικό Αυτοκίνητο!